Koeteldekoet
Groize lucht, diepe zucht
Waterkoud, klatergoud
Koppiestik, krentemik
Jee gaan nerges heen
Nô joh, koik ‘rs an
Vandaag d’r vriend
Murgen d’r man
Nô joh, koeteldekoet
Kloete in de huwelijksboôt
Niks gien moeilijkdoenerai
Vandaag begon en ging voorbai
Ploegend deur de zwere klai
Jee gaan nerges heen
Veeg ’t snot of an je mouw
Zeg thuis teugen moeder de vrouw:
“Bind je oigen vast met koeietouw
Jee gaan nergens heen.”
De markies van Karabas
Lag te water in een plas
Z’n kater kwam ‘m goed van pas
Zo kreeg ie de prinses…
Kommer in
Ik kwam me nest uit met goeie zin
Dut leek een dag met een goed begin
Ik keek naar buiten. Wat zag ik deer?
Zoveul kommer en kwel zag ik sinds jouw vertrek niet meer
Nôh hé ellende. Toid niet zien.
Ik docht ‘nou bloif je uit me huis meskien’
Maar as een virus, sluip je d’r weer in
Hallo kommer, kommer, kommer, kom ‘r in
Hier is een bakkie koffie. Pak maar weer een stoel
Vertel maar weer leugens met een stalen smoel
Vul al me dage weer met narighoid
Ik vind ’t best, maar geef me ok een beetje liefde op z’n toid
Gooi ‘r ‘s een touwtje
Ik ben een oud vrouwtje
vernoemd naar me moeder
Vader is ok maar
een kind met een beerd
As bliksem een droom was
verlangen een vonkie
was dut huis al tien keer
deur vlamme verteerd
Refrein: Gooi ‘r ‘s een touwtje
of kom met een ladder
Skilder een plaatje
van de harddraverai
Trek me d’r uit
of geef enkelt wat houvast
Aars gaat in dut gat nag
me leven voorbai
Dat ik nag jong was
had ik een vraier
Hai was niet moeders mooiste
maar wel pionier
Dat is een toid leden
en nou zit ik te koike
hoe de jare verstroike
as een woeste rivier
Refrein
Ik heb een keuke vol vliegies
ik hoor ze wel zoeme
Toen me wekker dat ok deed
… heb ik niks hoord
Hoe ken ‘t weze
dat je ‘s oches te werk gaan
en ‘s eives weer thuis kom
en je zeg gien stom woord?
Refrein + Hoe geef ik me leven nag ien keer een draâi?
Te werk
Ik hoorde lesten van een vent, die was an vroie toid niet wend
Hai ging te werk alle dage, zundes niet
Had ie de griep of een zeer poôt, den zai die: “ziek is nag niet doôd”.
Hai ging te werk alle dage, zundes niet
Hai ging den zundes niet te werk, maar ja den most ie weer te kerk
Hai ging te werk alle dage, zundes niet
Hai was puur druk maar ok bar bloid. Voor narighoid had ie gien toid.
Hai ging te werk alle dage, zundes niet
Ze jongste zeun die liep op skoôl. Zelf zat ie in de groene koôl
Hai ging te werk alle dage, zundes niet
Hai prakkezeerde dagelang, maar kon ok lekker an de gang
Hai ging te werk alle dage, zundes niet
Die joôn zai: “Vader, ik loop vast”, maar vader zelf had mooi gien last
Hai ging te werk alle dage, zundes niet
Last van gedachtes in je kop? Stroop den je mouwe lekker op (en gaan te werk)
Hai ging te werk alle dage, zundes niet
Gitaarjoôn
Ik skee ‘r uit bai de febriek
Ik skreef een briefie met ‘ik gaan’
Met me gitaar onder me jas
ging ik uit me durp vandaan
Ik liftte hillegaar nei Skagen
weer ik hokte met een maat
ik ging alle kroege langs
van ‘s middes vroeg tot ‘s eives laat
… Ik docht ik ken mooi speule
maar ze woue deer gien joôn met een gitaar
Ik werd puur mager deer in Skagen
Had gien marzel en gien cent
Dat ik ging maar weer d’r ‘s lifte
tot Den Helder op een end
Want deer borst ‘t van de kroege
vol met zuipskuite en tuig
Dat ik docht ‘da’s kat in ‘t bakkie’
maar meziek zat ze wel ruig
Want ze kwame om te zuipe
dat ze moste deer gien joôn met een gitaar (we hoeve hier gien gitaar, joôn)
Ik sliep ‘s nachts tussen de zwervers
maar dat was toch niet moin soort
Dat ik op de boôt nei Texel
as verstekeling an boord
In een kroegie in De Koog
zat een bandje, vier man sterk
Ik skoof zomaar d’r ‘s an
en ik zette me gitaar an ‘t werk (an de kant…)
Kom je nag ‘r ‘s op de Wadde
gaan den ok ‘r ‘s langs De Koog
In een kroegie ken je zitte
met een biertje an de toog
‘t Is deer altoid puur bedroivig
op de dansvloer ok op ‘t lest
Want d’r is een goed meziekie
van een voifkoppig orkest
Waag een dansie op vekantie
op ‘t bandje van een joôn met een gitaar
Traine
Ik hoor de traine raaie. Ze gaan over ’t spoor
Maar dat is alle nachte niet alles wat ik hoor
Want uit de are celle klinkt altemet een skreêuw
Ik zit nou twei jaar binnen, maar ’t loikt soms net een eêuw
Me moeder zee al ‘joôntje bloif op ’t rechte pad’
Maar steeds als ze dat zoid had gaf ik heur een kat
Ik was gien brave borst meer dat ik die vent neerskoôt
Ik luister naar de traine. Me oge worre roôd
Die train zit vol met mense. Die benne mooi op roet
Meskien omdat ze wulle. Meskien omdat ’t moet
Ze koike en ze zitte rechtop of onderuit
Net as ik, maar as die train stopt stappe ze wel mooi uit
Ik wou dat ik een train was. Den was ik nooit ontspoord
Den leefde nou die vent nag die ik toen heb vermoord
Een train is in beweging. Dat is wat ik zo mis
en een train hoeft niet te zitten in de gevangenis
De are kant van ’t durp
Bai ons op ‘t noordend ben de mense heêl gewoôn
Niks gien rarighoid, je gaan gewoôn te werk
En je slove je niet uit en je stelle je niet an
En ’s zundes gaan de meiste nag te kerk
An de are kant van ’t durp
Ben de mense katholiek
En die gaan naar ’t café
Met veul drank en met meziek
En de maide danse rond
in een veuls te blôte jurk
Deerom gaan ik altoid graag
Nei de are kant van’t durp
En alle jarekomt weer de kermis naar ’t durp
Maar dat is vanzelf ok niet voor ons soort
Dat onzalige gezwier en dat duivelse gedraai
En d’r wordt ok skoftig zopen, hew ik hoord
Ze ben zondig, net as wai, maar dat duurt deer nooit zo lang
Effies biechte en een rôzekrans voor straf
Nou dat is bai ons wel aars. Niks gien uitweg ben ik bang
Wai ben skuldig van de wieg tot an ’t graf
Ruimteveerman
Ik ging in ‘t donker nag een rondje met de hond.
Hai trok me al blaffend meest teugen de grond.
Hai bleef maar trekke tot diep in ‘t land.
Wat denk je wat ik deer vond?
‘t Leek een vliegtuig, maar deus was puur grôot.
Hai lag met ze neus nag net niet in slôot.
Ik las ‘Atlantis’. Toen zag ik die vent.
Hai groinsde en ik verskôot.
refrein: Hé, ruimteveerman
as je ruimte heb voor twee,
ken ik den een keertje mee?
Hé ruimteveerman…
Enkelt koike en ik zit nerges an
Me wekker ging met een skellige tôon
Ik docht ‘wat ik droomt heb, loikt moin niet gewôon’.
Tot ik die ruimtevaartleerze zag staan
En op de bank lag die jôon.
Toid draâit
Goinig hoe de boel altoid maar draâit
ien dag bar bloid
de aar vol narighoid
Zo gaat alles altoid in ‘t rond
nou ben je raik
den zit je an de grond
Koik ‘r ‘s hoe de toid draâit as een wiel
die ien die viel
dat was nou net je maat
Trekt ‘t wiel je soms ‘r ‘s naar de grond
‘t draâit weer rond
tot ‘t naar boven gaat
Heêl de wereld draâit en draâit maar deur
‘t loikt een sleur
toch komt gien dag ooit terug
Heb je alles zien en weet je al
wat komme zal
noh joôn dat loikt me stug
Moin vriend droevighoid
Net toen ik gien puntje licht meer zag
Toen ik docht ‘dut is de zwartste dag’
Kwam je zoas altoid net op toid
Moin vriend droevighoid
Weer een nacht allien, een vreemde stad
‘k sleip niet voor ik jou te gast heb had
Ik raak je van m’n leven niet meer kwoit
Moin vriend droevighoid
Skarrels gaan en vriende bloive weg
Ik vertel gien leugen as ik zeg
‘Ik weet niet weer ik jou an heb verdiend’
Droevighoid m’n vriend
De bai en de blom
Mooi zitte, koike, moide vergeloike
Wat zal ik ‘rs doen veneivend laat?
Eerst zitte, roke, meskien een beetje hope
Op een mooie moid die met me praat
Ik ben gruiziger den gruis, maar me moidje zit nag thuis
Je weet toch hoe zuks gaat?
Ze zai: “Nee, nee, nee, ik gaan niet mee
Ok niet enkeltvoor de grap
Nee, nee, nee, ik hoef niet mee
Maar hou ’t wel een beetje knap
En zeg niet ‘Kom, ik de bai en jee de blom’.
Deer ben ik immers zelf in trapt.”
Ik zit hier te zitte. Ik zou wel kenne pitte
Ik voel me as een vlieg in een spinneweb
Ik draai nag een sjekkie. Een maid met een leuk bekkie
Vraagt of ik meskien een vuurtje heb
En ik zeg ‘Kom, ik de bai en jee de blom’
Ze geeft me niet geloik een mep
Ze doet deftig, heftig, ze loikt een jaar of zestig
Dat zien ik nou ok, maar hoe kom ik weg?
Ze werkt in de bouw (zegt ze)
Dat ze van me houdt, (zegt ze)
En dat ik van die mooie dinge zeg
En ik zeg ‘Kom bai ’t baitje, mooie blom’
We duike same in een heg…
Ik zag een gezicht
Ik zag een gezicht ’t was zo mooi as een gedicht
En ’t was open; ik keek zomaar in d’r ziel
’t was of ik viel. Ik zag ’t licht
Na na na na na na
Had ik net de are kant op keken, was ‘r nou niks an de hand
Den had ik nou nag me verstand
En niet de kriebels in me loif
Na na na na na na
Refrein: Zinge, ik bloif maar zinge
Van mooie dinge
Van een gezicht
Nou is ’t te laat. ’t Legt op straat, omdat ik van de dake skreêuw
dat ik niet zocht maar vond en docht
“dut is de liefde van de eeuw”
Na na na na na na
Als ik zegge zou
As ik zegge zou dat ik van je hou
Zou je denke dat je bai me bleef?
As jee zegge zou, ‘skat, ik hou van jou’
Kwam ik kruipend bai je en ik bleef
In ’t eerste licht raakt de nacht uit zicht
En de liefde skoint over de dag
Maar ’t was niet best as je in je nest
Mooi te sleipen lag en dat niet zag
We ben nou een stel, want je zag ’t wel
En ik knoip heêl zachies in je hand
Wat ben wai verwend. Zonder rooie cent
toch maar mooi de roikste van ‘t land
As ik zegge zou dat ik van je hou
Zou je denke dat je bai me bleef?
As jee zegge zou, ‘skat, ik hou van jou’
Kwam ik kruipend bai je en ik bleef
Vare
Ik was nag puur kloin dat ik mee mocht in ‘t skuitje
ok moeders most mee op die akkertjesrois
Dat was op ien eivend een cruise om de wereld
Langs Griekenland, Lombok en nei Paredois
Refrein: Vader ik wul weer een rondje gaan vare
de Zeumersloôt of en den over de Veert
“’t Is jammer joôn, dat je dat nou pas kom vrage
De boel is verkaveld. Nou ken ‘t gien meer”
As vader puur ver most den ging ie op stikke
Den kwam ie ok onder de middeg niet thuis
Den kon ie mooi effies an ‘t sloôtkantje zitte
As alles op regel was, loof weer naar huis
Toen kwam ‘r toch zo’n allemachtige happer
Bai iedere skep was ‘r weer een wik weg
De kloet kon an stukkies en mooi in de kachel
De Waaie Veert dempten ze, ‘t is nou Veertweg
De zandwages veegden een zoôt van de kaart
Een weg voor een sloôt en een dam voor een brug
Weer is nou die welvaart as niemand meer vaart?
‘t Was de vooruitgang, d’r is gien weg trug
Leeg hart
‘t Skroint, ‘t skuurt zolang ‘t duurt
Liefde gooit een dart recht in je hart
‘t doet zo skoftig zeer, doet zo skoftig zeer
Liefde is een wolk vol met hondeweer
Leeg hart, mmm mmm, leeg hart
Ik ben wel jong, maar echt niet stom
En ik leer heêl gauw, ja ok van jou
Ik leerde echt een zoôt, leerde echt een zoôt
liefde trapt je hart van de wal in sloôt
Leeg hart, mmm mmm, leeg hart
Droom maar mooi van maneskoin, rôzegeur en al die goin
Droom maar van ‘t paredois, moin maak je niks wois
‘t is gewoôn niet waar, ‘t is gewoôn niet waar
liefde redt gien mens, liefde is gevaar
Leeg hart, mmm mmm, laf hart
Enkelt een kloin kind
Heêl wat jare terug, in een land heêl ver
Zag een woize man een barre rare ster
Hij nam twee mate mee, om op roet te gaan
Om te koike hoe die ster deer kwam te staan
Ze trokke deur ’t zand, ’t ging van oôst naar west
Dut was gien rondje om, dut was een zwere test
Ze kwame in de buurt en na een leste sprint
Vonde ze niks duurs, maar enkelt een kloin kind
Enkelt een kloin kind, ’t loikt niet veul meskien
Maar ’t zurgt dat een grôôt mens de skôônhoid weer ken zien
Deur dat kloine kind, nee ‘t is gien gain
werde ok die drie woize manne effies kloin
As een woif nou met een buik met biene loopt
Denk den maar ‘die buik, die zit vol goeie hoop’
Deer komt ‘r ientje uit, die nerges wat van vindt
Die zonder woorde zegt: “Wees allegaar meer kind.”
Enkelt een kloin kind, ’t loikt niet veul meskien
Maar ’t zurgt dat een grôôt mens de skôônhoid weer ken zien
Deur dat kloine kind, nee ‘t is gien gain
ben we altemet allegaar weer effies kloin