(J. Cash, bewerking W.G. Dronkert)
Ik hoor de traine raaie. Ze gaan over ’t spoor
Maar dat is alle nachte niet alles wat ik hoor
Want uit de are celle klinkt altemet een skreêuw
Ik zit nou twei jaar binnen, maar ’t loikt soms net een eêuw
Me moeder zee al ‘joôntje bloif op ’t rechte pad’
Maar steeds als ze dat zoid had gaf ik heur een kat
Ik was gien brave borst meer dat ik die vent neerskoôt
Ik luister naar de traine. Me oge worre roôd
Die train zit vol met mense. Die benne mooi op roet
Meskien omdat ze wulle. Meskien omdat ’t moet
Ze koike en ze zitte rechtop of onderuit
Net as ik, maar as die train stopt stappe ze wel mooi uit
Ik wou dat ik een train was. Den was ik nooit ontspoord
Den leefde nou die vent nag die ik toen heb vermoord
Een train is in beweging. Dat is wat ik zo mis
en een train hoeft niet te zitten in de gevangenis