(A.Inman, bewerking W.G. Dronkert)
Gustereivend in me kamer
Was ik niet bloid zo zonder vrouw
En toen droomde ik van jou
Ik liep te koiken naarde sterre
En de maan stond op z’n post
Toen ik an je denke most
Vlak deerna kwam ik je teugen
Ik verskoôt en kreeg een kleur
Met wie liep je armpie deur?
Je zai ‘koik, dut is nou me skarrel’
En deer zat ‘m ‘t venoin
Praatte je nou teugen hem of moin?
Ik stapte dapper naar die vreemde
Ik zai ‘noh, heui’ en hield me groôt
Stiekem oisde ik me doôd
Je hing nag altoid an z’n arm
En hai had nag niet veul zoid
Maar hai keek me veuls te bloid
Toen ie zai ‘dut is me zuster,
maar ze wordt ’t liefst je vrouw’
wist ik dat je trouwe wou