(J. Cash, bewerking. W.G. Dronkert)
Ik loop de biene uit me loif
‘k ben barstend loof en skoftig stoif
Den moet ik ok nag nei me woif
Die oftig vraagt weer of ik bloif
En ’s eives is me vuurtje blust
Maar den kroig ik nag gien rust
Want den moet er nôdig klust
En me woif heb last van lust
‘k most maar d’r ’s gaan
‘k most maar d’r ’s gaan
Nou houdt ’t op
Nou ken je op je kop gaan staan
‘k most maar d’r ’s gaan
Me woif wil dut, me baas wil dat
Maar ik wil ok nag wel d’r ’s wat
Nou ben ik ’t meer den zat
Ik bloif liever in me krat
Want wat denk je dat ’t kost
De hypotheek raakt nooit oflost
Ik heb de stekker d’r uit rost
Weet je wat ik maar d’r ’s most?
Hou me maar niet an de praat
Asen wor ik echt nag kwaad
‘k weun niet meer in deuze straat
Ik druk me snor, ik poets de plaat
Je vrai te zacht, je praat te luid
Dus kop omhoog en borst vooruit
.. Om de noord of om de zuid
Ik geef ’t op, ik skai ’r uit