(S. Earle, bewerking W.G. Dronkert)
Bai ons op ‘t noordend ben de mense heêl gewoôn
Niks gien rarighoid, je gaan gewoôn te werk
En je slove je niet uit en je stelle je niet an
En ’s zundes gaan de meiste nag te kerk
An de are kant van ’t durp
Ben de mense katholiek
En die gaan naar ’t café
Met veul drank en met meziek
En de maide danse rond
in een veuls te blôte jurk
Deerom gaan ik altoid graag
Nei de are kant van’t durp
En alle jarekomt weer de kermis naar ’t durp
Maar dat is vanzelf ok niet voor ons soort
Dat onzalige gezwier en dat duivelse gedraai
En d’r wordt ok skoftig zopen, hew ik hoord
Ze ben zondig, net as wai, maar dat duurt deer nooit zo lang
Effies biechte en een rôzekrans voor straf
Nou dat is bai ons wel aars. Niks gien uitweg ben ik bang
Wai ben skuldig van de wieg tot an ’t graf