Brandweerman

Ik was een brandweerman, op een ladder met de slang
voor de duivel nag niet bang
Ik haâlde mense levend uit een brandend nest
As ‘t link werd was ik altoid op me best
En ze dochte dat me dooie loif deer lag
Maar ik ben d’r nag

Ik was een skipper. Ik stond stevig an ‘t roer
op alle zeeën weer ik voer
Ik ging ok vare toen ‘t spookte as de hel
Ik kwam nooit an, maar naar de kelder ging ik wel
Me skip legt rustig op de bôdem van de zee
maar ik zonk niet mee

Ik was een opperhoofd, kreeg respect van heêl de stam
totdat ‘t witte volk kwam
‘t Werd een bloedbad en ik kon d’r niks an doen
We werde ofmaakt door de brengers van ‘t fatsoen
De lucht werd donker en ‘t water kleurde roôd
maar ik ging niet doôd

Ik hang nag altoid rond en rond en rond en rond en rond…

Ik maak een ruimterois, langs de rande van de toid
wie weet weer moin bestemming laid?
As ik ‘m vonden heb den kroigt me geest deer rust
Miskien wor ik wel weer de man die brande blust
Of kom ik as druppie regen erges neer?
Dat zien we den wel weer

We zien ‘t wel een keer op keer op keer op keer op keer op keer…