Album | Skotwal

Koeteldekoet

Groize lucht, diepe zucht

Waterkoud, klatergoud

Koppiestik, krentemik

Jee gaan nerges heen

Nô joh, koik ‘rs an

Vandaag d’r vriend

Murgen d’r man

Nô joh, koeteldekoet

Kloete in de huwelijksboôt

Niks gien moeilijkdoenerai

Vandaag begon en ging voorbai

Ploegend deur de zwere klai

Jee gaan nerges heen

Veeg ’t snot of an je mouw

Zeg thuis teugen moeder de vrouw:

“Bind je oigen vast met koeietouw

Jee gaan nergens heen.”

De markies van Karabas

Lag te water in een plas

Z’n kater kwam ‘m goed van pas

Zo kreeg ie de prinses…

Kommer in

Ik kwam me nest uit met goeie zin

Dut leek een dag met een goed begin

Ik keek naar buiten. Wat zag ik deer?

Zoveul kommer en kwel zag ik sinds jouw vertrek niet meer

Nôh hé ellende. Toid niet zien.

Ik docht ‘nou bloif je uit me huis meskien’

Maar as een virus, sluip je d’r weer in

Hallo kommer, kommer, kommer, kom ‘r in

Hier is een bakkie koffie. Pak maar weer een stoel

Vertel maar weer leugens met een stalen smoel

Vul al me dage weer met narighoid

Ik vind ’t best, maar geef me ok een beetje liefde op z’n toid

Op een hek

Ik was as kind al nooit zo’n makkelijk feguur

Ik wist niks van goed of slecht

Maar ien ding vond ik in die toid nagal ampart

Hoe maide solle konne met een joôn z’n hart

Deerom zit ik op een hek

Ze versloite moin voor gek

Heêl de wereld gaat tekeer

Ik doen niks, ik prakkezeer

Deerom zit ik op een hek

De kinders uit me klas, ze ben nou man en vrouw

Met een huis en hypotheek

Gien mens zal zegge dat die vastighoid benauwt

Maar hopies stelle denke ‘was ik maar nooit trouwd’

D’r komt een dag den ben je oud en zat van ’t gedoe

Dat vergeet je liever gauw

Je ken wel spoit hewwe as here op je hoofd

Den gaan je an de zuip, want alcohol verdooft

Toen droomde ik van jou

Gustereivend in me kamer

Was ik niet bloid zo zonder vrouw

En toen droomde ik van jou

Ik liep te koiken naarde sterre

En de maan stond op z’n post

Toen ik an je denke most

Vlak deerna kwam ik je teugen

Ik verskoôt en kreeg een kleur

Met wie liep je armpie deur?

Je zai ‘koik, dut is nou me skarrel’

En deer zat ‘m ‘t venoin

Praatte je nou teugen hem of moin?

Ik stapte dapper naar die vreemde

Ik zai ‘noh, heui’ en hield me groôt

Stiekem oisde ik me doôd

Je hing nag altoid an z’n arm

En hai had nag niet veul zoid

Maar hai keek me veuls te bloid

Toen ie zai ‘dut is me zuster,

maar ze wordt ’t liefst je vrouw’

wist ik dat je trouwe wou

Als ik zegge zou

As ik zegge zou dat ik van je hou

Zou je denke dat je bai me bleef?

As jee zegge zou, ‘skat, ik hou van jou’

Kwam ik kruipend bai je en ik bleef

In ’t eerste licht raakt de nacht uit zicht

En de liefde skoint over de dag

Maar ’t was niet best as je in je nest

Mooi te sleipen lag en dat niet zag

We ben nou een stel, want je zag ’t wel

En ik knoip heêl zachies in je hand

Wat ben wai verwend. Zonder rooie cent

toch maar mooi de roikste van ‘t land

As ik zegge zou dat ik van je hou

Zou je denke dat je bai me bleef?

As jee zegge zou, ‘skat, ik hou van jou’

Kwam ik kruipend bai je en ik bleef

Ouwe ezel

‘k heb een ouwe ezel en een manke goit

Met die ouwe ezel ben ik skoftig bloid

Om een kar te trekke is ie veuls te traag

En hai vreet me arm, maar ik mag ‘m graag

Want dat ouwe beesie is me nooit ‘rs moe

As ik bai ’t hek staan komt ie naar me toe

En hai stelt gien vrage is me altoid trouw

’t is een beste ezel

Beter den een vrouw

Bai me twuntig kippe loopt een kâle haan

Hai ken niet meer kraaie en nag amper staan

Al z’n mooie vere legge deur ’t hok

Hai gaat van ellende altoid vroeg op stok

Want die twuntig kippe zeure an z’n kop

Dat is niet te harden want ’t houdt nooit op

Nee, den is die ezel nag geniesen stom

Niks gien ezelinne

Gien gezoik met woive

Welke halve gare noemt moin ezel dom?

De bai en de blom

Mooi zitte, koike, moide vergeloike

Wat zal ik ‘rs doen veneivend laat?

Eerst zitte, roke, meskien een beetje hope

Op een mooie moid die met me praat

Ik ben gruiziger den gruis, maar me moidje zit nag thuis

Je weet toch hoe zuks gaat?

Ze zai: “Nee, nee, nee, ik gaan niet mee

Ok niet enkeltvoor de grap

Nee, nee, nee, ik hoef niet mee

Maar hou ’t wel een beetje knap

En zeg niet ‘Kom, ik de bai en jee de blom’.

Deer ben ik immers zelf in trapt.”

Ik zit hier te zitte. Ik zou wel kenne pitte

Ik voel me as een vlieg in een spinneweb

Ik draai nag een sjekkie. Een maid met een leuk bekkie

Vraagt of ik meskien een vuurtje heb

En ik zeg ‘Kom, ik de bai en jee de blom’

Ze geeft me niet geloik een mep

Ze doet deftig, heftig, ze loikt een jaar of zestig

Dat zien ik nou ok, maar hoe kom ik weg?

Ze werkt in de bouw (zegt ze)

Dat ze van me houdt, (zegt ze)

En dat ik van die mooie dinge zeg

En ik zeg ‘Kom bai ’t baitje, mooie blom’

We duike same in een heg…

Traine

Ik hoor de traine raaie. Ze gaan over ’t spoor

Maar dat is alle nachte niet alles wat ik hoor

Want uit de are celle klinkt altemet een skreêuw

Ik zit nou twei jaar binnen, maar ’t loikt soms net een eêuw

Me moeder zee al ‘joôntje bloif op ’t rechte pad’

Maar steeds als ze dat zoid had gaf ik heur een kat

Ik was gien brave borst meer dat ik die vent neerskoôt

Ik luister naar de traine. Me oge worre roôd

Die train zit vol met mense. Die benne mooi op roet

Meskien omdat ze wulle. Meskien omdat ’t moet

Ze koike en ze zitte rechtop of onderuit

Net as ik, maar as die train stopt stappe ze wel mooi uit

Ik wou dat ik een train was. Den was ik nooit ontspoord

Den leefde nou die vent nag die ik toen heb vermoord

Een train is in beweging. Dat is wat ik zo mis

en een train hoeft niet te zitten in de gevangenis

Moin vriend droevighoid

Net toen ik gien puntje licht meer zag

Toen ik docht ‘dut is de zwartste dag’

Kwam je zoas altoid net op toid

Moin vriend droevighoid

Weer een nacht allien, een vreemde stad

‘k sleip niet voor ik jou te gast heb had

Ik raak je van m’n leven niet meer kwoit

Moin vriend droevighoid

Skarrels gaan en vriende bloive weg

Ik vertel gien leugen as ik zeg

‘Ik weet niet weer ik jou an heb verdiend’

Droevighoid m’n vriend

De are kant van ’t durp

Bai ons op ‘t noordend ben de mense heêl gewoôn

Niks gien rarighoid, je gaan gewoôn te werk

En je slove je niet uit en je stelle je niet an

En ’s zundes gaan de meiste nag te kerk

An de are kant van ’t durp

Ben de mense katholiek

En die gaan naar ’t café

Met veul drank en met meziek

En de maide danse rond

in een veuls te blôte jurk

Deerom gaan ik altoid graag

Nei de are kant van’t durp

En alle jarekomt weer de kermis naar ’t durp

Maar dat is vanzelf ok niet voor ons soort

Dat onzalige gezwier en dat duivelse gedraai

En d’r wordt ok skoftig zopen, hew ik hoord

Ze ben zondig, net as wai, maar dat duurt deer nooit zo lang

Effies biechte en een rôzekrans voor straf

Nou dat is bai ons wel aars. Niks gien uitweg ben ik bang

Wai ben skuldig van de wieg tot an ’t graf