Ruimteveerman
Ik ging in ‘t donker nag een rondje met de hond.
Hai trok me al blaffend meest teugen de grond.
Hai bleef maar trekke tot diep in ‘t land.
Wat denk je wat ik deer vond?
‘t Leek een vliegtuig, maar deus was puur grôot.
Hai lag met ze neus nag net niet in slôot.
Ik las ‘Atlantis’. Toen zag ik die vent.
Hai groinsde en ik verskôot.
refrein: Hé, ruimteveerman
as je ruimte heb voor twee,
ken ik den een keertje mee?
Hé ruimteveerman…
Enkelt koike en ik zit nerges an
Me wekker ging met een skellige tôon
Ik docht ‘wat ik droomt heb, loikt moin niet gewôon’.
Tot ik die ruimtevaartleerze zag staan
En op de bank lag die jôon.
Brandweerman
Ik was een brandweerman, op een ladder met de slang
voor de duivel nag niet bang
Ik haâlde mense levend uit een brandend nest
As ‘t link werd was ik altoid op me best
En ze dochte dat me dooie loif deer lag
Maar ik ben d’r nag
Ik was een skipper. Ik stond stevig an ‘t roer
op alle zeeën weer ik voer
Ik ging ok vare toen ‘t spookte as de hel
Ik kwam nooit an, maar naar de kelder ging ik wel
Me skip legt rustig op de bôdem van de zee
maar ik zonk niet mee
Ik was een opperhoofd, kreeg respect van heêl de stam
totdat ‘t witte volk kwam
‘t Werd een bloedbad en ik kon d’r niks an doen
We werde ofmaakt door de brengers van ‘t fatsoen
De lucht werd donker en ‘t water kleurde roôd
maar ik ging niet doôd
Ik hang nag altoid rond en rond en rond en rond en rond…
Ik maak een ruimterois, langs de rande van de toid
wie weet weer moin bestemming laid?
As ik ‘m vonden heb den kroigt me geest deer rust
Miskien wor ik wel weer de man die brande blust
Of kom ik as druppie regen erges neer?
Dat zien we den wel weer
We zien ‘t wel een keer op keer op keer op keer op keer op keer…
Leeg hart
‘t Skroint, ‘t skuurt zolang ‘t duurt
Liefde gooit een dart recht in je hart
‘t doet zo skoftig zeer, doet zo skoftig zeer
Liefde is een wolk vol met hondeweer
Leeg hart, mmm mmm, leeg hart
Ik ben wel jong, maar echt niet stom
En ik leer heêl gauw, ja ok van jou
Ik leerde echt een zoôt, leerde echt een zoôt
liefde trapt je hart van de wal in sloôt
Leeg hart, mmm mmm, leeg hart
Droom maar mooi van maneskoin, rôzegeur en al die goin
Droom maar van ‘t paredois, moin maak je niks wois
‘t is gewoôn niet waar, ‘t is gewoôn niet waar
liefde redt gien mens, liefde is gevaar
Leeg hart, mmm mmm, laf hart
Ik zat ‘r naast
Ja, je was altoid een mooie maid
en ik was bloid
dat je met moin ging
Dat was gien kloin ding.
Ik was de man.
Maar nou sta je met je koffers klaar
en dat is raar
Niet uit te legge
Moeder zou zegge:
“‘Dat komt ‘r van.”
Ik docht dat ‘t mooi voor mekaar was
tot ik de sigaar was
want jee docht wat aars.
Moeder had ‘t ok geloik al zoid.
“Die mooie maid zal wel niet deugen.”
Ik zai: “’t Is leugen.”
Ik zat d’r naast.
Wat heb ik je den toch ooit misdaan
dat je most gaan en moin liet zitte?
Zat ik te pitte al die toid?
En al wou ik den dat je was bleven
van me leven nooit gien woif meer
want dat is niks aars as narighoid
Ik zag een gezicht
Ik zag een gezicht ’t was zo mooi as een gedicht
En ’t was open; ik keek zomaar in d’r ziel
’t was of ik viel. Ik zag ’t licht
Na na na na na na
Had ik net de are kant op keken, was ‘r nou niks an de hand
Den had ik nou nag me verstand
En niet de kriebels in me loif
Na na na na na na
Refrein: Zinge, ik bloif maar zinge
Van mooie dinge
Van een gezicht
Nou is ’t te laat. ’t Legt op straat, omdat ik van de dake skreêuw
dat ik niet zocht maar vond en docht
“dut is de liefde van de eeuw”
Na na na na na na
‘t Gras is blauw
Ik zat te denke: “Hoe bloif ik bestaan?”
toen dat je zoid had: “Ik most maar d’r ‘s gaan.”
Zonder jou loopt ‘t met moin gehoid mis.
(Dat) ik maak me oigen wois dat ‘t net aarsom is.
‘t Regent omhoog
‘t Ien is ‘t aar
Berge ben dâle
en leugens ben waar
Met moin gaat ‘t best
en ik denk nooit an jou
De lucht is groen
en ‘t gras is blauw
Ik ben vanzelf van ‘t sterke geslacht
Bai me gevoel legt nou net niet me kracht
Ik ken bar sjouwe, maar dut is te zweer
Ik denk nou puur leukig, aars gaat ‘t niet meer
‘t Sneeuwt in de trope
Een tuinder teêlt vuil
‘t Is heet op de noordpoôl
Ik lach as ik huil
Ik ben bar bloid
zonder jou as me vrouw
De lucht is groen
en ‘t gras is blauw
‘t Regent omhoog
en me trane ben zoet
Een sloôt is van zand
Wat God verbiedt moet
Met moin gaat ‘t lekker
Ik hoef niks van jou
De lucht is groen
en ‘t gras is blauw
Ik hou niet van jou
en ‘t gras is blauw
Gitaarjoôn
Ik skee ‘r uit bai de febriek
Ik skreef een briefie met ‘ik gaan’
Met me gitaar onder me jas
ging ik uit me durp vandaan
Ik liftte hillegaar nei Skagen
weer ik hokte met een maat
ik ging alle kroege langs
van ‘s middes vroeg tot ‘s eives laat
… Ik docht ik ken mooi speule
maar ze woue deer gien joôn met een gitaar
Ik werd puur mager deer in Skagen
Had gien marzel en gien cent
Dat ik ging maar weer d’r ‘s lifte
tot Den Helder op een end
Want deer borst ‘t van de kroege
vol met zuipskuite en tuig
Dat ik docht ‘da’s kat in ‘t bakkie’
maar meziek zat ze wel ruig
Want ze kwame om te zuipe
dat ze moste deer gien joôn met een gitaar (we hoeve hier gien gitaar, joôn)
Ik sliep ‘s nachts tussen de zwervers
maar dat was toch niet moin soort
Dat ik op de boôt nei Texel
as verstekeling an boord
In een kroegie in De Koog
zat een bandje, vier man sterk
Ik skoof zomaar d’r ‘s an
en ik zette me gitaar an ‘t werk (an de kant…)
Kom je nag ‘r ‘s op de Wadde
gaan den ok ‘r ‘s langs De Koog
In een kroegie ken je zitte
met een biertje an de toog
‘t Is deer altoid puur bedroivig
op de dansvloer ok op ‘t lest
Want d’r is een goed meziekie
van een voifkoppig orkest
Waag een dansie op vekantie
op ‘t bandje van een joôn met een gitaar
Leste groet
Ik weet nag dat ik niet loslate wou
En jee maar wachte. Al die nachte was ik op sjouw
Al me leuges maak ik nooit meer goed
Ik ken me echt niks heugen van een leste groet
Ik weet nag wel nachtelang stappe in Amsterdam
De toid dat ik deer graag kwam, loikt nou wel voorbai
Was ik laveloôs of stond me pet niet goed?
Ik ken me echt niks heugen van een leste groet
Ik mis je ien keer in de zoveul toid
As een warm bad na een dag vol bedroivighoid
In november verlies ik vaak de moed
Ik ken me echt niks heugen van een leste groet
Ik weet nag wel nachtelang stappe in Amsterdam
De toid dat ik deer graag kwam is nou echt voorbai
Was ik laveloôs of stond me pet niet goed?
Ik ken me echt niks heugen van een leste groet
Ik ken me echt niks heugen van een leste groet
‘t ga je goed…
Gooi ‘r ‘s een touwtje
Ik ben een oud vrouwtje
vernoemd naar me moeder
Vader is ok maar
een kind met een beerd
As bliksem een droom was
verlangen een vonkie
was dut huis al tien keer
deur vlamme verteerd
Refrein: Gooi ‘r ‘s een touwtje
of kom met een ladder
Skilder een plaatje
van de harddraverai
Trek me d’r uit
of geef enkelt wat houvast
Aars gaat in dut gat nag
me leven voorbai
Dat ik nag jong was
had ik een vraier
Hai was niet moeders mooiste
maar wel pionier
Dat is een toid leden
en nou zit ik te koike
hoe de jare verstroike
as een woeste rivier
Refrein
Ik heb een keuke vol vliegies
ik hoor ze wel zoeme
Toen me wekker dat ok deed
… heb ik niks hoord
Hoe ken ‘t weze
dat je ‘s oches te werk gaan
en ‘s eives weer thuis kom
en je zeg gien stom woord?
Refrein + Hoe geef ik me leven nag ien keer een draâi?
Toid draâit
Goinig hoe de boel altoid maar draâit
ien dag bar bloid
de aar vol narighoid
Zo gaat alles altoid in ‘t rond
nou ben je raik
den zit je an de grond
Koik ‘r ‘s hoe de toid draâit as een wiel
die ien die viel
dat was nou net je maat
Trekt ‘t wiel je soms ‘r ‘s naar de grond
‘t draâit weer rond
tot ‘t naar boven gaat
Heêl de wereld draâit en draâit maar deur
‘t loikt een sleur
toch komt gien dag ooit terug
Heb je alles zien en weet je al
wat komme zal
noh joôn dat loikt me stug
Vare
Ik was nag puur kloin dat ik mee mocht in ‘t skuitje
ok moeders most mee op die akkertjesrois
Dat was op ien eivend een cruise om de wereld
Langs Griekenland, Lombok en nei Paredois
Refrein: Vader ik wul weer een rondje gaan vare
de Zeumersloôt of en den over de Veert
“’t Is jammer joôn, dat je dat nou pas kom vrage
De boel is verkaveld. Nou ken ‘t gien meer”
As vader puur ver most den ging ie op stikke
Den kwam ie ok onder de middeg niet thuis
Den kon ie mooi effies an ‘t sloôtkantje zitte
As alles op regel was, loof weer naar huis
Toen kwam ‘r toch zo’n allemachtige happer
Bai iedere skep was ‘r weer een wik weg
De kloet kon an stukkies en mooi in de kachel
De Waaie Veert dempten ze, ‘t is nou Veertweg
De zandwages veegden een zoôt van de kaart
Een weg voor een sloôt en een dam voor een brug
Weer is nou die welvaart as niemand meer vaart?
‘t Was de vooruitgang, d’r is gien weg trug
Tillefôôn
Hou je lippe wat dichter bai de tillefoôn
Doe maar net of je bai moin ben, niet bai die joôn
Den zet ik hier nag een gevoelig plaatje op
En den zeg jee teugen dat joôntje: “Hier houdt ‘t op.”
Zeg heêl zachies, denk je ok nag vaak an moin?
Of loopt alles met die nuwe as een train?
Liefde maakt blind, me beste kind, maar koik ’rs goed
Ik hang maar op, of zeg je dat ie vertrekke moet?
Je zit met die are kirrel deer, dat je prate niet vroiuit
Kom je terug? Zeg enkelt ja of nee
Bloif me ex of wor me bruid
Hou je lippe wat dichter bai de tillefôôn
Doe maar net of je bai moin ben, niet bai die joôn
Den zet ik hier nag een gevoelig plaatje op
En den zeg jee teugen dat joôntje: “Hier houdt ‘t op.”
Enkelt een kloin kind
Heêl wat jare terug, in een land heêl ver
Zag een woize man een barre rare ster
Hij nam twee mate mee, om op roet te gaan
Om te koike hoe die ster deer kwam te staan
Ze trokke deur ’t zand, ’t ging van oôst naar west
Dut was gien rondje om, dut was een zwere test
Ze kwame in de buurt en na een leste sprint
Vonde ze niks duurs, maar enkelt een kloin kind
Enkelt een kloin kind, ’t loikt niet veul meskien
Maar ’t zurgt dat een grôôt mens de skôônhoid weer ken zien
Deur dat kloine kind, nee ‘t is gien gain
werde ok die drie woize manne effies kloin
As een woif nou met een buik met biene loopt
Denk den maar ‘die buik, die zit vol goeie hoop’
Deer komt ‘r ientje uit, die nerges wat van vindt
Die zonder woorde zegt: “Wees allegaar meer kind.”
Enkelt een kloin kind, ’t loikt niet veul meskien
Maar ’t zurgt dat een grôôt mens de skôônhoid weer ken zien
Deur dat kloine kind, nee ‘t is gien gain
ben we altemet allegaar weer effies kloin